3
aug

De strijd tussen hun hoop en onze angsten

Zoals ik in de vorige bijdrage al schreef ben ik samen met een collega-onderzoeker een paar dagen in Calais gaan kijken om te zien wat zich daar afspeelt. Gerede kans immers dat we de stroom vluchtelingen die zich nu nog op Engeland richt binnenkort ook in Nederland zullen zien. Dan wil ik niet alleen afhankelijk zijn van mediaberichten, maar tevoren al met eigen ogen hebben kunnen zien wat zich in en om de vluchtelingen afspeelt.

De meeste vluchtelingen die we in Calais zagen en spraken zijn jonge mannen. Meest twintigers, is onze indruk. Uit Afghanistan, Syrië, Eritrea, Soedan. Bovengemiddeld slim en initiatiefrijk. Hoger opgeleid ook, zo lijkt het. Onder de veel kleinere hoeveelheid vrouwen die we zien signaleren we een paar powergirls Lees verder

1
aug

Calais: een bizarre stand-off

De afgelopen dagen met een collega-onderzoeker gezworven in en rond Calais. Overdag gekeken in de Jungle. ’s Nachts het spel bekeken tussen vluchtelingen en Franse politie bij spoorwegemplacement en Kanaaltunnel. In je eentje op de mountainbike, in het pikdonker, schrik je je soms rot als er weer tien man opeens uit een bosje komt gekropen. Maar al snel werd me duidelijk dat het er nauwelijks gevaar te duchten is. Vrijwel iedereen was vriendelijk, niemand wil in problemen komen met de politie. Iedereen wil naar Engeland. Of beter: gáát naar Engeland, zo werd ons steeds verteld. Geen greintje twijfel.

Waarom Engeland? In Frankrijk wordt je honds behandeld, zo zeggen de meesten. Kijk maar in de Jungle. In Nederland duurt het heel lang voordat je zeker weet of je mag blijven. In België of Denemarken is er weer wat anders. In Engeland niet. Daar mag je werken zonder ID, krijg je 40 pond per week, krijg je een huis, is de taal makkelijker en woont er Lees verder