“Oude wijn in nieuwe zakken”. Zo kwalificeerde jurist Michiel Vols in het Parool van woensdag jl. de nieuwe Treiteraanpak van de gemeente Amsterdam. Jammer. Want juridisch is er wellicht niet zoveel vernieuwends aan, maar in de praktijk hebben getreiterde burgers vaak last van heel iets anders: dat gemeente en andere instanties de ernst van de problematiek niet onderkennen. En dat als ze toch optreden dat te laat en labbekakkerig doen. In de criminologie heet dat secundaire victimisatie:  je bent niet alleen slachtoffer van de treiteraar, maar ook van instanties die je in de steek laten. Het is preciesdát wat de Treiteraanpak beoogt te doorbreken.  Met wel degelijk vernieuwende methoden, zoals de instelling van een zwaar bezet treiterteam voor de aanpak van de meest complexe problemen.  Eerder kwam half bestuurlijk Nederland in Amsterdam kijken hoe de Top-600-aanpak was opgezet. Ik voorspel dat hetzelfde gaat gebeuren met de Treiteraanpak. En terecht. Want Amsterdam steekt daarmee wel degelijk de bestuurlijke nek weer uit.

Dit stukje verscheen eerder als ingezonden brief in het Parool van 15 januari. Zie ook het onderzoek “Je voelt je heel onveilig en heel alleen”, dat medio maart 2013 zal verschijnen.