Even een weekje het land uit geweest naar een mooi congres. Eenmaal thuis loop ik nietsvermoedend naar m’n auto om naar een afspraak te gaan. Auto weg. Nog sterker: het parkeervak waar ik ‘m – zoals altijd – neerzette is dat ook. Er ligt blinkend nieuw asfalt. Ik wist niet dat de weg hier opnieuw geasfalteerd zou worden, maar dat kan gebeuren. En dan is mijn auto vast een paar straten verderop gezet. Vervelend, maar niet onoverkomelijk. De politie helpt me telefonisch echter snel uit de droom. “Nee mijnheer, u stond bij een stopverbod, dus u bent weggesleept. U kunt uw auto bij de wegsleepdienst ophalen. Maar wel 400 euro meenemen, anders krijgt u uw auto niet mee! In de taxi naar de wegsleepdienst tel ik 100 keer tot 100 om te zorgen dat de stoom uit m’n oren weer enigszins normale proporties aanneemt. Dat lukt. Bij de wegsleepdienst bieden ze me daarom meteen aan te zorgen dat ik de bij het wegslepen gemaakte foto’s opgestuurd krijg. Maar betalen moet ik….

Twee dagen later vallen de foto’s in de bus. Een beetje vaag, maar toch. In één oogopslag is duidelijk wat er gebeurd is. Voor de rijbaan naast de parkeervakken gold altijd al een stopverbod. Dus wat doe je als mijn auto voor je werkzaamheden in de weg staat? Je freest de lijnen van het parkeervak weg (jammer alleen van dat laatste lijntje) en verklaart vervolgens het stopverbod dus ook op deze auto van toepassing. En hoppa…in de takels dat ding! Plus: “mag ik even vangen”?  Of het bewust zo is gegaan of dat het een combinatie van  dommigheid en desinteresse was laat ik maar in het midden. Maar nu had ik de mazzel dat ik die 400 euro nog wel kon voorschieten. Hoeveel mensen kunnen dat niet?

Rowan Atkinson maakt als Mr. Bean inmiddels goede sier met mijn verhaal. En na het nodige schrijfwerk heb ik ook alle kosten weer teruggekregen van de gemeente Amsterdam. Geen excuses . Maar ja, je moet ook niet teveel willen…..