Op dit moment ontrolt zich in de wereld een crisis zonder weerga. Op het eerste gezicht gaat het ‘slechts’ over een kredietcrisis. Maar wie er even over nadenkt ziet dat deze kredietcrisis ook gevolgen kan hebben voor de veiligheidszorg. Je zou dus zeggen dat het daar inmiddels gonst van de bedrijvigheid om ons te prepareren op dat wat komen gaat. Pro-actief werken is immers het devies. Maar wie zijn oor te luisteren legt hoort slechts een Lees verder →

Met het invallen van de dooi is het weer afgelopen met de ijspret. Hoewel: pret? In de kranten viel minstens zoveel te lezen over chaos, risico’s en calamiteiten als over plezier. Dat is geen toeval: het is een reflectie van een bredere ontwikkeling. Daarom: “toon mij uw nationale volkssport, en ik zal u zeggen hoe uw samenleving over veiligheid denkt”.

In de vorige eeuw was het schaatsleven nog simpel. Als het vroor, dan bond je de Lees verder →

De jaarwisseling brengt geweld, wanordelijkheden en….collectieve amnesie in de veiligheidszorg, zo bleek de afgelopen dagen. Waarom? Bestuur en media benadrukten dat nu voor het eerst niet meer lijdelijk zou worden toegezien op de traditionele ongeregeldheden. Er zou nu niets ontziend worden opgetreden, het langjarig gedogen was voorbij.

Pardon? Klein storinkje van het collectieve geheugen wellicht? Nooit van de Haagse aanpak gehoord, die eind tachtiger, begin negentiger jaren werd ontwikkeld en breeduit Lees verder →