Vitten op gezagsdragers is in. Bij het minste of geringste foutje laten we luidkeels merken hoe dom dat was. En hoe het natuurlijk wél had gemoeten. Sinds het Koningslied weten we dat ‘milde steniging’  tot de sancties hoort die daarbij kennelijk gepast zijn.

Maar hoe gaan we dan eigenlijk om met diezelfde gedragsdragers als het wél goed gaat? Als het meer dan goed gaat zelfs? Laten we dan met dezelfde inzet ons genoegen blijken, in plaats van ons ongenoegen?  Kennelijk niet, want daar moet ik het eerste voorbeeld nog van vinden.

Met die eenzijdige afrekencultuur wil ik vandaag maar eens breken. Want als Amsterdammer én professional op het gebied van veiligheidsbeleving ben ik diep onder de indruk van wat de Amsterdamse gezagsdragers rond de inhuldiging hebben laten zien.  Door hen werd in korte tijd een grote, veelomvattende veiligheidsoperatie uit de grond gestampt. Die werd niet alleen goed uitgevoerd, maar bovenal op superieure wijze ‘licht’ getoonzet.  Door de nuchtere manier waarop steeds over de operatie werd gesproken. Door het aanzicht van de ingezette eenheden. Door de relaxte manier van optreden op straat. En door de toon van de communicatie eromheen. Geen greintje spanning, geen greintje kramp. Ook niet in het kielzog van Boston.

Vrijwel nergens wakkerden de veiligheidsmaatregelen het gevoel aan dat er iets zou kunnen gebeuren. De stad werd volledig blauw geverfd zonder de beleving van ‘een feest’ maar een moment te overschaduwen. Dat zelfs de hemel blauw kleurde zal vast geholpen hebben, maar toch. Veiligheid was het middel en verwerd niet tot doel. Dat klinkt wellicht simpel, maar ik heb het toch vaak anders gezien. Terwijl de stakes dit keer toch vele malen hoger waren.

Bij de zaak rond Robert M. liet de Amsterdamse driehoek al eerder zien een goed gevoel te hebben voor de manier waarop je een gevoelig veiligheidsvraagstuk met de samenleving kunt delen. Deze inhuldiging kan zij – wat mij betreft – als volgende mijlpaal op haar palmares bijschrijven. Invoelend veiligheidsbeleid in optima forma. Ik weet niet wat het tegenovergestelde van milde steniging is, maar wat mij betreft zouden de Amsterdamse gezagsdragers (en allen die hen steunden) zich daarop mogen gaan verheugen.