Ik weet niet hoe u vroeger naar de cijfers op uw schoolrapporten keek, maar als ik gemiddeld een 7 stond was ik daar maar wát blij mee. Snel ging ik naar m’n ouders (die konden immers trots zijn) en met plezier fietste ik ook nog een paar kilometer om langs opa en oma. Zo’n rapport leverde daar per slot van rekening  een forse boost van m’n zakgeld op.

Waarom zouden die tevredenheidswetten eigenlijk anders zijn als het om de veiligheid gaat? Vanochtend verscheen de Veiligheidsmonitor 2012 . Daarin geeft de Nederlandse burger de veiligheid in zijn of haar buurt gemiddeld een 7,1. Een mooi cijfer dus. En niet onbegrijpelijk, want meeste mensen zeggen zich in hun buurt nauwelijks of nooit onveilig te voelen. Ook omdat hun veiligheidsgevoel vanaf de eeuwwisseling fors verbeterd is, zo bleek al eerder. Net als dat zij in de afgelopen tien jaar veel minder vaak slachtoffer van criminaliteit zijn geworden.

Al lijken we het niet zo graag te willen geloven, het gaat dus met de veiligheid van de burger in Nederland de goede kant op. “Geniet er maar van, jongen”, zouden mijn ouders bij zo’n rapport dan ook hebben gezegd. Om meteen te vervolgen: “maak je er ook eens nét wat minder druk over, dan gaat het waarschijnlijk nog veel beter”. Bij mij werkte dat als een speer. Wijze ouders. Misschien dat we daar in het huidige politiek en maatschappelijk debat over veiligheid nog wat van kunnen leren.

Zie voor meer informatie: Veiligheidsmonitor 2012