20
dec

Nieuwe veiligheid, nieuwe aanpak

‘Nederland is veiliger’, zegt premier Rutte in zijn persoonlijk plan voor de toekomst dat hij in oktober in het AD ontvouwde. De cijfers geven hem gelijk: het CBS signaleert al jaren een daling in het criminaliteitsniveau. De crime drop die zich in de hele westerse wereld voordoet gaat aan ons land niet voorbij. De metingen laten ook zien dat we ons de afgelopen 20 jaar nog eens veel veiliger zijn gaan voelen. Rutte heeft gelijk dus, zou je zeggen.

Dat valt helaas nog maar te bezien. Want de dalingen gelden alleen voor die vormen van criminaliteit die we van oudsher kennen. En volgens onze traditionele manieren van meten. Nederland is dus veiliger, maar alleen voor wie in de achteruitkijkspiegel lijkt. Terwijl we door de voorruit tal van nieuwe bedreigingen kunnen zien opdoemen. Geopolitiek, klimatologisch, economisch. Maar ook op het smallere terrein van crime en fear. Zo maken we ons inmiddels veel meer zorgen over terrorisme en migratie dan over  criminaliteit. Polarisatie grijpt razendsnel om zich heen, met allerlei schadelijke doorwerkingen in de samenleving. En steeds meer wordt zichtbaar dat ICT onze samenleving niet alleen grote kansen, maar ook forse bedreigingen oplevert. In de vorm van cybercriminaliteit, cyberspionage, cyberwarfare. Of, om maar een recent voorbeeld te nemen, doordat buitenlandse mogendheden op geraffineerde wijze ‘onze’ social media benutten om olie op het vuur van het westerse maatschappelijk ongenoegen te gooien.

Met dergelijke ontwikkelingen is in korte tijd een heel nieuw veiligheidslandschap ontstaan. Met daarop oude spelers, die het nog best lastig vinden om zich aan de nieuwe uitdagingen aan te passen. En met nieuwe – veelal commerciële – spelers – die sommige van die nieuwe uitdagingen wellicht uitstekend snappen, maar die op hun beurt soms nog moeten leren zien dat voor échte veiligheid meer telt dan alleen het commercieel belang. Angst verkoopt immers prima, zo liet Trump ons ook net weer zien, maar draagt niet echt aan een beter functionerende, veiliger samenleving. Ook werken aan veiligheid vraagt dus om maatschappelijk verantwoord ondernemen, waarbij shareholder value en public value hand in hand gaan. Krijgen we dat voor elkaar, dan zijn we ongetwijfeld in staat óók het vraagstuk van de cyber(on)veiligheid gezamenlijk het hoofd te bieden. Net zoals dat in de afgelopen jaren met tal van ‘oude’ veiligheidsvraagstukken is gelukt.

Deze column verscheen op maandag 19 december 2016 als voorwoord van de bijlage ‘Nieuwe Veiligheid’ van het FD

15
okt

SGP’s Allahu Akbar

Mijn haar is al een tijdje grijs, het hardlopen gaat minder makkelijk dan voorheen, maar zojuist heb ik moeten constateren dat mijn gehoor ook achteruit gaat. Tenminste, als ik op de SGP en haar voorman Van der Staaij mag geloven. Want als ik op hen afga, schalt in Nederland inmiddels vijfmaal daags het Allahu Akbar door de straten. Nou woon ik in Amsterdam en werk ik in Rotterdam: twee steden met zo’n beetje het grootste aantal moslims van Nederland. Maar ik heb het in mijn hele leven nog nooit gehoord…. Gaat nu óók de SGP mee in de in Den Haag welig tierende trend van ‘het maakt in verkiezingstijd niet uit wat je zegt, als het maar scoort’? Een kwestie dus van Et tu, Brute? Ik vrees het.

Tot voor kort ervoer ik de kleine christelijke partijen in Den Haag als een ‘laatste dorpje in Gallië’; een plek waar moraal, principes en fatsoen nog relatief hoog op de agenda stonden. Al was ik het lang niet altijd met hen eens, voor een partij die zich allereerst laat leiden door een moreel kompas heb ik toch meer respect dan voor een partij die vooral kiest voor opportunisme. Aan moraliteit is in de samenleving – zie bijvoorbeeld het werk van Van den Brink – meer behoefte dan ooit. Maar kennelijk is ook de SGP nu de Rubicon overgestoken. Dat belooft niet veel goeds voor de komende verkiezingstijd. Want terwijl de samenleving schreeuwt om verbindend leiderschap, is dat electoraal kennelijk niet aantrekkelijk. Ik ben niet zo Bijbelvast, maar het brengt toch één tekst daaruit bij me omhoog: “Vergeef hen Heer, want ze weten niet wat ze doen”.

31
aug

Erst das Fressen, dann die Moral?

Zit lekker te werken in De Balie. Nomadisch werken, zoals ik dat noem, net als zovelen tegenwoordig doen. Aan een klein tafeltje in een koffietent of kroeg met een goede sfeer. Juist op zo’n plek werk ik heel geconcentreerd. Rond de lunch viel m’n oog vandaag op de menukaart. Daarop Brechts klassieker “Erst komt das Fressen, dan komt die Moral”. Grote wijsheid gevangen in slechts acht woorden. Maar is ‘ie tegenwoordig niet te mild? Als ik mijn ogen in Amsterdam Pikettyaans de kost geef zie ik nogal eens “Erst das Fressen. Und der Tesla. Und das Segelboot. Und das dritte Haus. Und das Hubschrauberskifahren. Und dan, eh…eh…?”. Nou ja, zo’n momentje van samenlevings-somberheid heeft iedereen wel eens. Zeker zo vlak na de vakantie. Volgende week ben ik vast weer heel positief. Ben ik er weer aan gewend. Of zit ‘m daar nu juist de kneep?

 

16
apr

Is het glas bijna vol, toch wat leeg of deugt het hele glas niet?

Interessant om te zien wat er deze week met een klein berichtje over de Nederlandse politie gebeurde. Het laat het belang zien van hoe je wilt kijken. Hoe je framet dus.

Dinsdag bracht de Nederlandse politie naar buiten dat 99,7% van de wapendragende agenten die vorig jaar meededen aan de verplichte schiettoets waren geslaagd. De politie maakte deze cijfers bekend naar aanleiding van een WOB-verzoek van het AD. Interessant dat er een WOB-procedure voor nodig is om met deze cijfers te komen, maar helemaal Lees verder

2
apr

Publiek waardeert steviger politie-inzet na aanslag

Kort na de aanslagen in Brussel versterkte de nationale politie haar aanwezigheid op de vier belangrijkste stations in Nederland. Daarbij werd ook de nieuwe Bewakingseenheid ingezet, waardoor voor het eerst politiemensen met ‘lange wapens’ (het Heckler & Koch MP5 machinepistool) zichtbaar zijn. Op de mate waarin die inzet het publiek ook een gerust gevoel geeft bestaan verschillende visies. De ‘congruentietheorie’ geeft aan dat als de zorgen onder het publiek maar groot genoeg zijn, de zwaardere en zichtbare inzet van de politie zal leiden tot een groter veiligheidsgevoel van het publiek. Dan is de vraag natuurlijk wanneer de zorgen van het publiek groot genoeg Lees verder

3
feb

Onderzoek omvang opvanglocaties?

Gisteren gaf de Nationale Politie cijfers vrij over de incidenten die de politie het afgelopen jaar registreerde in en rond opvanglocaties van vluchtelingen. Dat lijkt me een verstandige keuze. Het hele debat wordt te veel gekleurd door suggesties en halve waarheden, het is veel beter om open te zijn. Zie daarover ook mijn bijdrage op Secondant van vorige week. Folkert Jensma betreurde het vandaag in zijn column wel dat de cijfers niet meteen van meer duiding waren voorzien. Daardoor blijft het volgens hem buiten beeld dat de meeste incidenten zich afspelen tussen asielzoekers onderling. Het zijn dus volgens hem de asielzoekers zelf die de meeste overlast hebben: van elkaar.

Plv. Korpschef Ruud Bik pleitte er in diverse media voor over te gaan op kleinere opvangcentra. Daar zou wellicht de kans op onderlinge fricties kleiner zijn, het zou de politie het ook makkelijker maken in te grijpen bij incidenten. Het zou ook de onrust onder omwonenden kunnen verminderen. Zo’n onderzoek zou gedaan moeten worden door het ministerie van VenJ  en betrekking moeten hebben op   de relatie tussen de omvang van opvanglocaties, incidenten en onrust. Zo’n onderzoek lijkt me  een goede zaak. Zolang dat onderzoek niet wordt gebruikt Lees verder

29
jan

Wie doet het licht aan?

Laatst is op een ongemerkt ogenblik een dier ons huis binnengekomen. Het was donker, dus we konden niet zo gauw zien wat het was. Mijn inwonende neef W. denkt dat het een tijger is. Een valse, en nog zwanger ook. Als we het beest er niet heel snel uitzetten, worden we verscheurd door een hongerige meute, zo zegt hij. Hij krijgt een deel van de familie mee, zij worden steeds zenuwachtiger. Wat andere familieleden denken dat het gewoon het katje van de buren is. Die zijn laatst met de noorderzon vertrokken, dus het beestje heeft geen thuis meer.

Een tante uit Barneveld vindt dat wat naïef: een tijger zal het niet wezen, maar een katje is het ook niet. Is het niet die lynx die laatst nog op de Veluwe was gezien? Minder gevaarlijk, maar toch niet zonder problemen om in huis te hebben. Neef M., die journalistiek studeert, heeft een klein lampje tevoorschijn Lees verder

23
jan

Media en onveiligheidsgevoelens

Annemarie Jorritsma gooide vorige week een knuppel in het hoenderhok van het maatschappelijk debat rond vluchtelingen. Media zouden volgens haar nodeloos de angst en onzekerheid in de samenleving voeden. Tom-Jan Meeus raakte vervolgens in NRC-Weekend een vergelijkbaar punt. Volgens hem raakt het debat steeds verder verziekt door hysterie,  polarisatie en nepdeskundigheid. In dat licht verhaalt hij over de verademing die hij voelde bij het horen van een gezaghebbend oud-professional als Nordholt.

Het is inderdaad verbijsterend te zien hoe de berichtgeving rond migratie en terrorisme nogal eens de trekken vertoont van een op hol geslagen flipperkast. Dat is niet alleen de media aan te rekenen: rustig, moreel leiderschap op landelijk niveau zou tegenwicht kunnen bieden. Maar daar gaapt op dat vlak slechts een groot gat. Iets dat het nog eens onbegrijpelijker maakt dat – zoals Meeus ook aangeeft – politiek en bestuur het niet op Lees verder

17
jan

Van der Laan verdient beter

De afgelopen week kreeg Amsterdams burgemeester Van der Laan een bijna farizeeër-achtige horde over zich heen. Hoe kon hij nou zeggen dat ‘Keulen’ in Amsterdam niet kon voorkomen? Dat niet alleen de Amsterdammers daar te lief voor waren, maar vooral ook dat had Nederland al een ontwikkeling doorgemaakt die de Duitsers nog te gaan hadden? Was hij nou helemaal naïef geworden?

Jammer, want van der Laan had wel degelijk een punt. Wie de afgelopen jaren in Duitsland heeft rondgekeken weet dat het concept van de aangeharkte stad nog volledig aan Duitse steden voorbij is gegaan. Wie wil weten hoe Amsterdam er in de jaren tachtig uitzag komt in diverse Duitse steden prima aan z’n trekken. Wie weleens heeft gekeken bij grootschalig optreden van de Duitse politie weet dat die nog steeds grote moeite hebben adequaat op Lees verder