Op dit moment ontrolt zich in de wereld een crisis zonder weerga. Op het eerste gezicht gaat het ‘slechts’ over een kredietcrisis. Maar wie er even over nadenkt ziet dat deze kredietcrisis ook gevolgen kan hebben voor de veiligheidszorg. Je zou dus zeggen dat het daar inmiddels gonst van de bedrijvigheid om ons te prepareren op dat wat komen gaat. Pro-actief werken is immers het devies. Maar wie zijn oor te luisteren legt hoort slechts een Lees verder →

Met het invallen van de dooi is het weer afgelopen met de ijspret. Hoewel: pret? In de kranten viel minstens zoveel te lezen over chaos, risico’s en calamiteiten als over plezier. Dat is geen toeval: het is een reflectie van een bredere ontwikkeling. Daarom: “toon mij uw nationale volkssport, en ik zal u zeggen hoe uw samenleving over veiligheid denkt”.

In de vorige eeuw was het schaatsleven nog simpel. Als het vroor, dan bond je de Lees verder →

De jaarwisseling brengt geweld, wanordelijkheden en….collectieve amnesie in de veiligheidszorg, zo bleek de afgelopen dagen. Waarom? Bestuur en media benadrukten dat nu voor het eerst niet meer lijdelijk zou worden toegezien op de traditionele ongeregeldheden. Er zou nu niets ontziend worden opgetreden, het langjarig gedogen was voorbij.

Pardon? Klein storinkje van het collectieve geheugen wellicht? Nooit van de Haagse aanpak gehoord, die eind tachtiger, begin negentiger jaren werd ontwikkeld en breeduit Lees verder →

Ook het decembernummer van ‘Psychological Science’ gezien? Of ligt het nog op de stapel voor de kerstvakantie? Zonde, want het bevat een mooi artikeltje over een experiment dat óók relevant is voor het denken over veiligheid en veiligheidsbeleving.

Psychologen van Harvard deden een soort omgekeerd Milgram-experiment (het klassieke experiment waarbij proefpersonen denken dat zij aan een ander zware stroomstoten Lees verder →

Burgerparticipatie is op dit moment ‘hot’. Oók in de veiligheidzorg. Gemeenten zijn er druk mee bezig, de politie ontwikkelt experiment na experiment. Eén van de dingen die men wil bereiken is het beter benutten van de ogen en de oren van de burger. Met Burgernet lijkt dat al aardig te lukken. Maar dat is nog maar kinderspel.

Want het moet toch ook mogelijk zijn om – als er ergens wat gebeurt – meteen mee te kijken via camera’s van burger van burgers en bedrijven? Vooral de mobieltjes-met- Lees verder →

De afgelopen weken hing Amsterdam vol met nieuwe posters. Daarmee wil de gemeente ons duidelijk maken dat alle gemeentelijke handhavers voortaan in één uniform gehuld zijn. Milieuagent, parkeercontroleur of marktmeester zien we niet meer in de meest verschillende uitdossingen. Nee, het motto is voortaan: one hobbezak for all.

Maar het rare is: dat zeggen de posters niet. Wat ‘ie wel zegt? Welnu: 84% van de Amsterdammers houdt zich op straat aan de regels. De handhavers treden op tegen de Lees verder →

“De overheid draagt zelf bij aan de hufterigheid in de samenleving”, zo stelde Ombudsman Brenninkmeijer vorige week. “Een overdreven verhaal”, viel daarop vanuit diezelfde overheid te horen. Daarmee mist zij een kans om de discussie over de hufterigheid een stap vooruit te brengen. Want wie niet bereid is de balk in zijn eigen ogen te aanschouwen, verliest het gezag om ook over andermans splinter te beginnen. Maar mist vooral de essentie van het probleem.

De overheid draagt zelf bij aan de verharding van de samenleving, zo waarschuwde ombudsman Brenninkmeijer vorige week bij de presentatie van zijn jaarverslag. In toenemende mate constateert hij immers een harde, onpersoonlijke, op wantrouwen Lees verder →